Ten

Harry P.O.V

                Lekkie promyki słońca padały na moją twarz, zakłócając mój spokojny sen. Mimo iż był już koniec listopada, słońce nadal czasami zaszczycało swoją obecnością, co w Londynie było nadzwyczaj rzadkim zjawiskiem o tej porze roku. Przetarłem zaspane powieki, przyzwyczajając źrenice do panującego światła. Poczułem obok siebie czyjąś obecność. Otworzyłem oczy i zobaczyłem obok siebie śpiącą drobną brunetkę. Mimowolnie na moją twarz skradł się uśmiech, kiedy dziewczyna przytuliła się do mojego boku. Spałem z wieloma kobietami, ale żadna nie wyglądała podczas snu tak pięknie jak Erin. Przypominała anioła. Była niewinna i to mnie w niej najbardziej pociągało. Różniła się od kobiet, które znałem wcześniej. Wszystkie miały mocny charakter i ostry wygląd. Jednak nie mogły się niczym równać z anielską urodą Erin. Ludzie mogą myśleć, że jestem okrutny, ale kocham widzieć strach w jej oczach. Kocham widok jej przerażonych tęczówek. Kocham a zarazem nienawidzę. Nie znoszę, gdy zaczyna ryczeć.  Za każdym razem czuję się winny za doprowadzenie jej do takiego stanu. Czy można odczuwać tak dwa przeciwstawne uczucia jednocześnie? Najwyraźniej tak, skoro właśnie się z nimi zmagam. Nigdy w całym swoim życiu, nie było mi kogoś szkoda, więc, dlaczego z Erin jest inaczej? Może ona jest inna – podpowiadał mój rozum. Nie. Nie może być inna. Każda kobieta jest taka sama. Życie mnie nauczyło, aby nikomu nie ufać i nie okazywać żadnego szacunku, nawet kobietom. Nie wiem, co mi wczoraj odbiło przytulając tą dziwkę Erin. Może to po prostu fakt, że było mi jej szkoda? Na moich oczach spadała na dno. Ale czyż nie tego chciałem? Pragnąłem, aby cierpiała i dopiąłem swego. Tylko, dlaczego przyniosło to zupełnie odwrotne rezultaty niż oczekiwałem? Kiedy znalazłem ją wtedy w łazience całą w krwi coś we mnie tknęło. Jednak za wszelką cenę starałem się ukryć to uczucie.  Bądźmy szczerzy. Nie jestem miłym typem faceta. Nigdy nie będę na każde zawołanie dziewczyny. Nie mam uczuć. Potrafię tylko krzywdzić innych. To jedyne, co najlepiej mi wychodzi i nie chcę się zmieniać. Kocham to, co robię i nigdy w życiu nie zostawiłbym tego dla jakiejś przypadkowej dziwki. Objąłem śpiącą brunetkę w pasie, przyciągając ją bliżej siebie. Dziewczyna wydała z siebie cichy pomruk niezadowolenia. Trudno było uwierzyć, że to ta sama irytująca osoba, którą poznałem kilka tygodni temu. Nikt nie potrafił mnie wyprowadzić z równowagi do tego stopnia, co ona. Jednak coś mnie do niej ciągło. Jakby niewidzialna nić, którą za wszelką cenę starałem się zerwać. Miałem w planach ją zniszczyć, i nie pozwolę, aby cokolwiek to zmieniło. Zawsze doprowadzam wszystkie sprawy do końca i tym razem będzie tak samo. Zdecydowałem jednak, że to jeszcze nie jest odpowiedni moment na pozbycie się jej. Chęć wykorzystania Erin, niesamowicie mnie kusiła. Nie byłbym sobą, gdybym nie skorzystał z okazji. Popatrzyłem na nią, delikatnie gładząc ją ręką po policzku. Na mój mały gest dziewczyna otworzyła lekko oczy, które następnie wytrzeszczyła w przerażeniu.

- Dzień Dobry, kochanie – odezwałem się z uśmieszkiem na ustach. Dziewczyna wyglądała jakby dopiero, co zobaczyła ducha, co jeszcze bardziej potęgowało mój uśmiech.

- C…cześć – wyjąkała zmieszana.

- Jak się spało słoneczko?  Mam nadzieje, że byłem wygodny

- C..co? J..ja prze… - zaczęła się jąkać, jednak nie pozwoliłem jej skończyć kładąc swoje ręce na jej biodrach i przekręcając nią tak, że siedziała teraz okrakiem na mnie.

- Jeśli chcesz możemy to powtórzyć, jednak wolałbym, żebym to ja był na górze – wychrypiałem do jej ucha.

- Jesteś obrzydliwy – skrzywiła się patrząc na mnie z niedowierzaniem. W odpowiedzi wydałem z siebie gardłowy śmiech. Brunetka wyswobodziła się z mojego uścisku, po czym zeszła ze mnie i pokierowała się w stronę drzwi.

- A ty, dokąd się wybierasz?

- Muszę do łazienki – odpowiedziała nie patrząc. Nie mogłem uwierzyć jak szybko w jednej chwili z nieśmiałej dziewczynki zmienia się w pewną siebie osobę. Mój wzrok padł na jej podwiniętą z tyłu koszulkę ukazującą odsłonięte pośladki, którymi seksownie poruszała. Na moją twarz skradł się wielki uśmiech, gdy pomyślałem gdzie one mogłyby się teraz znajdować. Już wyobrażałem ją sobie pode mną krzyczącą moje imię pod wypływem ekstazy. Erin nie zdawała sobie nawet z tego sprawy jak na mnie działała. Każdy nawet najmniejszy ruch doprowadzał mnie do szaleństwa. Sprawiała, że chciałem, aby była moja. Była jedną z niewielu rzeczy, które teraz pragnąłem. Chęć posłużenia się Erin brzmiała niesamowicie kusząco. Dlaczego nie miałbym czerpać podwójnych korzyści z sytuacji? Zwilżyłem wargę, po czym przygryzłem ją lekko obserwując jak brunetka znika za drewnianą powłoką drzwi. Ten, kto dobrze mnie zna uznałby mnie w tej chwili za chorego, jednak część mnie uważa, że Erin jest inna. Tylko jeden powód nie pozwala mi przyjąć tego faktu do świadomości. Życie mnie nauczyło, że każda kobieta to suka, i trzeba pokazać gdzie jest jej miejsce. W przeciwnym razie owiną sobie Ciebie wokół małego palca. Widziałem jak kobiety zmieniły niektórych chłopaków z gangu w potulne baranki. Właśnie tego chciałem uniknąć. Nie miałem zamiaru się nim stać. Odpowiadało mi życie, z co noc inną kobietą. Miałem przynajmniej jakieś urozmaicenie. Nie rozumiem jak można spać i budzić się codziennie przy tej samej osobie? Czy ludziom żyjącym w parach nie nudzi się to? Nie potrafiłbym żyć jak w klatce pod okiem dziewczyny, która ciągle by mnie sprawdzała. Może to, dlatego, że zdążyłem się przyzwyczaić do obecnego trybu życia i nigdy nie byłem w prawdziwym związku. Nigdy nie kochałem żadnej kobiety, zawsze liczył się tylko gang. Przed moimi oczami stanęła mi twarz Erin. Uwielbiałem widzieć w jej oczach strach. To jak bawi się nerwowo palcami, gdy ją onieśmielam. Kiedy jej twarz rumieni się pod wpływem… Styles. Kurwa, o czym ty myślisz? Jesteś cholernie żałosny. Zachowujesz się jak zakochany szczeniak. Skarciłem się natychmiast w myślach, wyrzucając z głowy wcześniejsze myśli. Zabijesz ją i nic nie stanie na twojej drodze. To tylko kolejna dziwka, którą masz się pozbyć. Powtarzałem w swojej głowie. I tego planu zamierzałem się trzymać. Gdy przyjdzie czas, aby ją zabić zrobię to w najbardziej okrutny z możliwych sposobów. Moje rozmyślania przerwał dźwięk otwieranych drzwi, zza których wyłoniła się drobna postać 17-latki. Wyglądała niesamowicie seksownie w mojej czarnej koszulce sięgającej do połowy jej ud. Przygryzłem lekko wargę skanując wzrokiem od stóp do głów brunetkę. Zastanawiałem się jakby wyglądała bez tej koszulki. Moją głowę zapełniły nieczyste myśli. Byłbym głupcem, gdybym nie wykorzystał sytuacji.

- Rozbierz się – powiedziałem głosem pełnym pożądania

- C…co? – Wyjąkała zaskoczona moim wyznaniem zatrzymując się przed łóżkiem.

Erin P.O.V

Patrzyłam na niego jak na chorego psychicznie. Czy on właśnie kazał mi się rozebrać?  Tu przed nim? Co z nim było nie tak?

- Słyszałaś

- Nie zrobię tego – sprzeciwiłam się. Nie będę się przed nim rozbierać! Co on sobie wyobrażał? Nie jestem żadną dziwką.

- Rozbierz się, albo Ci w tym pomogę – powtórzył głosem nieznoszącym sprzeciwu. Po jego minie można było stwierdzić, że wcale nie żartuje i jest gotowy przejść do rękoczynów. Nieśmiało podciągnęłam w górę za dużą koszulkę całkowicie ją z siebie zdejmując. Stałam przed nim w samej bieliźnie obserwowana jego przenikliwym wzrokiem, który wypalał we mnie wręcz dziurę. Na jego twarzy było widoczne pożądanie, którego w żadnym stopniu nie próbował ukryć. Moje ciało zadrżało pod wpływem zimnego powietrza opatulającego moje prawie nagie ciało. Zawstydzona wzrokiem Harry’ego zakryłam się rękoma spuszczając głowę w dół. W tej chwili podłoga wydawała mi się niezwykle interesująca.

- Nie zakrywaj się – powiedział, a następnie usłyszałam jak wstaje z łóżka i do mnie podchodzi. – Jesteś piękna – dodał podnosząc palcem mój podbródek, tak abym spojrzała w jego oczy. Serce gwałtownie mi przyspieszyło pod wpływem jego nagłego dotyku. Nigdy nie stałam przed żadnym chłopakiem w takiej pozycji i w dodatku tak ubrana. Dopiero teraz zauważyłam, że Harry także miał na sobie tylko bokserki, co jeszcze bardziej mnie zawstydziło. Była to najintymniejsza sytuacja w moim życiu. Nigdy nie dochodziło do czegoś poważniejszego, zawsze kończyło się tylko na kilku niewinnych pocałunkach. Ręce Harry’ego wylądowały na moich biodrach przyciągając mnie do siebie. Chciałam zwiększyć między nami odległość, ale ten ani drgnął.

- Nie ruszałbym się na twoim miejscu – szepnął mi do ucha. Jego usta zaczęły muskać moją szyję, powodując fale przyjemnych dreszczy. – Nawet nie wiesz ile rzeczy mógłbym teraz z tobą zrobić – wychrypiał przygryzając płatek mojego ucha. Spojrzał swoimi szmaragdowymi oczami prosto w moje a następnie przybliżył znacznie swoją twarz powodując, że mój oddech gwałtownie przyspieszył. Nasze usta się złączyły, a powieki odruchowo zamknęły. Przywarł całymi wargami do moich zachłannie je całując. Przez cały czas walczyłam, aby jego język nie wkradł się do środka.

- Przestań się opierać – rozkazał. Niechętnie dałam mu dostęp jednocześnie rozpoczynając walkę o dominacje, którą bezprecedensowo przegrywałam. Nogi miałam jak z waty i daje sobie uciąć głowę, że gdyby nie mocny uścisk Harry’ego już dawno leżałabym na podłodze. Poczułam nagły przypływ pożądania i dziwne ukłucie w żołądku, gdy jego dłonie powędrowały na moje pośladki mocno je ściskając. Z moich ust wydostał się mimowolny jęk rozkoszy, na którego dźwięk mężczyzna się uśmiechnął. Chwycił moje biodra unosząc moje ciało ku górze. Oplotłam go nogami wokół pasa, tak abym nie spadła, po czym pokierował nas na łóżko nie rozłączając naszych ust. Upadłam z hukiem na miękki materac, a zaraz potem leżałam pod Harry’m, który zachłannie całował skórę mojej szyi. Wszystko działo się w zaskakująco szybkim tempie. Jego usta wyznaczyły sobie mokrą ścieżkę prowadzącą do moich piersi, które zaczął obdarzać pocałunkami. Poczułam jego rosnącą erekcję tuż przy moim kroczu. Wiedziałam, co to oznaczało jednak w żaden sposób nie mogłam zaprzestać jego poczynaniom. Chęć jego bliskości była silniejsza ode mnie.

CZYTASZ = KOMENTUJESZ

______________________________________

Hej!

Spodziewaliście się takiego obrotu spraw? Bo ja nie xD

Kilka osób prosiło mnie o perspektywę Harry’ego a więc z nią przybywam :D Przyznam szczerze, że ciężko mi się ją pisało. Mam nadzieje, że jednak wam się podobała i docenicie moją pracę i skomentujecie ten rozdział :)

Możecie w najbliższym czasie spodziewać się nowego wyglądu bloga. Sama jestem ogromnie podekscytowana tym, aby go zobaczyć :D Ponadto zrobiłam mały remont w zakładce „Bohaterowie” oraz dodałam postać Chad’a, więc jeśli jeszcze nie widzieliście zapraszam was odwiedzenia tej zakładki :)

Z mojej strony to chyba tyle, jeśli macie jakieś pytania zapraszam na mojego aska.